| |
Jako rezultat tego, że dalmatyńczyki były kiedyś psami gończymi, są teraz bardzo aktywne i potrzebują dużo ruchu. Są one bardzo szybkimi biegaczami, mają bardzo dobrą wytrzymałość, są także niezależne. Jeśli dać im swobodę poza domem, wybiorą się na samodzielną wielodniową wędrówkę po okolicy. W dzisiejszym zurbanizowanym środowisku dalmatyńczyki nie przetrwałyby takich wypraw, dlatego też powinny mieć ograniczoną swobodę. Z natury psy te są energiczne i skore do zabawy, co czyni z nich odpowiednich towarzyszy dla dzieci. Dalmatyńczyki z natury czują zamiłowanie do ludzi i koni. Dzięki tym cechom nie ,,łamią się" i łatwo wybaczają dzieciom, które nie obchodzą się z nimi należycie. Nie mniej jednak jeszcze w wieku szczenięcym dalmatyńczykom potrzebna jest tresura z zakresu przebywania z dziećmi. Także dzieci powinny zostać nauczone jak należy prawidłowo bawić się z dalmatyńczykiem. Są to psy o dużej sile, które bardzo łatwo mogą niechcący zranić dziecko w trakcie niewinnej zabawy.
Dalmatyńczyki są z natury bardzo delikatne i nie zapominają okresu leczenia. Nie mogą być szkolone przy użyciu twardych i surowych metod. Ich naturalny entuzjazm i zamiłowanie do zabawy wymagają ciągłego nadzoru, szczególnie jeśli psy mają kontakt z dziećmi, które mogą przez przypadek przewrócić i zranić. Dalmatyńczyki są wyjątkowo przyjaźnie nastawione do ludzi i czują się bardzo samotne jeśli zostawi się je same. Dalmatyńczyki powinny zatem być szkolone w zakresie akceptacji nieobecności swojego właściciela gdy muszą zostać same, gdyż w przeciwnym wypadku będą bardzo mocno cierpiały. Lepszą opcją jest jednak w takiej sytuacji dostarczenie psu towarzystwa. Dalmatyńczyki wręcz pożądają ludzkiego towarzystwa i bardzo źle się czują pozostawione same na łańcuchu na podwórku lub zamknięte w piwnicy. Dalmatyńczyki znane są ze swojej inteligencji, niezależności i instynktów przetrwania. Ogólnie rzecz biorąc mają dobrą pamięć i są zwykle miłej natury (indywidua mogą odbiegać od tej normy). Oryginalnie dalmatyńczyki były hodowane do obrony powozów i koni. Jeśli nie będą odpowiednio wychowywane, mogą się stać zwierzętami terytorialnymi.
|
|